საქართველო

უღმერთოებამ კაცობრიობა მიიყვანა იმ ეტაპამდე,რასაც დღეს ჩვენი თვალები უმზერს.ჩვენ სულ ვითხოვთ ღმერთის სამართლიანობას,მაგრამ ყველას გვავიწყდება რომ არ ვართ ღმერთის წინაშე მართლები. ორი ნამცეცი სიკეთით ღმერთის სამართლიანობის წინაშე ვერ წარვსდგებით ხალხო. ჩვენ იმ ებრაელ ხალხს გვავრთ,რომლებიც ღმერთმა ეგვიპტის მონობისგან გამოიყვანა,მაგრამ ისინი უკმაყოფილონი იყვნენ და ნიორსა და პრასს მისტიროდნენ.

  საქართველომ ღმერთი თავისიანად აქცია,მაგრამ ღმერთი ღმერთია დასაბამიდან,მასთან არ არის მიკერძოება.ის არ გამოარჩევს ერთს მეორისგან,მხოლოდ იმიტომ რომ ერთი განსკაუთრებით უყვარს და მეორე ნაკლებად.  ქართველი ერი ვამაყობთ ჩვენი წარსულით,იმ ომებით რაც თვითგადარჩენისათვის გამოარეს ჩვენმა წინაპრებმა,მაგრამ ეს ერი ღმერთმა იმ სატანჯველისაგან იმიტომ,კი არ გამოიყვანა,რომ წარსულში დაბრუნება ენატრა,არამედ რათა დაენახა უფლის წყალობა და დიდება და შემოტრიალებულიყო ცოცხალი ღმერთისკენ,ერთგული ყოფილიყო ქრისტესი და მისი სახარების და არა ადამიანთა სწავლებების. საუკუნეების მანძილზე მტერი ატიალებდა ამ ქვეყანას  და ხატებს ზემოდან აკლავდა ქართველ ხალს,ეს ნიშანი იყო უფლისგან რომ ის ხელთ ქმნილში არ მკვიდრობს,მაგრამ გონს არ მოეგო ეს ერი და არ შემოტრიალდა ცოცხალი ქრისტესეკნ.ყოველი ის გატიალება და სიბილწე,რასაც დღეს უმზერს ჩვენი თვალები უღმერთოობის შედეგია,რომელიც ტრადიციულ ეკლესიის წიაგში იმალება. თუმცა ამის გაგონება არავის სურს,რადგან კვირაში ერთხელ წირვაზე წასვლა ქრისტიანობად მიაჩნიათ. აღარ არის შიში ღმერთისა,აღარ არის სიყვარული ქრისტესი..სიწმიდე და ერთგულება რიტუალების დაცვამ ჩაანაცვლა და ფაქტიც სახეზეა,გვყავს ზომბირებული ხალხი,რომელსაც თავი მორწმუნე გონია,სინამდვილეში კი ბნელში დადიან.ისინი ზეიმობენ დღესასწაულებს,მხოლოდ იმიტომ რომ მოილხინონ,აზრი და ფესვი ამ დღესასწაულისა არავის ახსოვს.მამაკაცები ღალატობენ მეუღლეებს,ამცირებენ მათ,ქალები კლავენ ჩვილებს,ეწევიან,მრუშობენ,ჭორაობენ,დადიან მკითხავებთან..ბავშვები ტირიან, იმის გამო რომ მშობლები იტანჯებიან.ახალგარდები სიმარტოვის მორევში იძირებიან,მხოლოდ იმიტომ რომ ხალხი მხოლოდ გარეგნულ ღვთისმოსაობას მისჩერებია.სასაფლაოები გაივსო ახალგაზრდების გვამებით..აბორტთა რიცხვმა წარმოსახულს გადააჭარბა,და ამის მერე ამბობთ რომ ეს ქრისტიანული ქვეყანაა? ქვეყანა სადაც ქრისტეს თუ ახსენებ საცემლად მოგდევენ,მხოლოდ იმიტომ რომ სახარებიდან იტყვი რამეს? ყველას აქვს ბიბლია სახლში,მაგრამ არავინ კითხულობს,არაინ ეძებს ღმერთს.არადა რა მოწყალეა უფალი,რა მოსიყვარულეა ღმერთი.როგორ სურს მას დაეხმაროს დაჩაგრულებს,თავი განუცხადოს მათ ვისაც არასოდეს სმეია მასზე.და ის აკეთებს კიდევაც ამას.ის არის ობოლთა და დაჩაგრულთა ქომაგი,ცოდვილთა და გარიყულთა მხსნელი.

მოტრიალდით მისკენ,სანამ არის დრო,თქვენ ვინც იძახით რომ გწამთ მისი,მაგრამ არც კი გაინტერესებთ იგი..გახსენით თქვენი გულის კარები რომ შემოვიდეს მეფე დიდებისა,ცაბაოთ უფალი,თორემ ამოიწურება დრო და ჩაირაზება კარები.

10 მცნება

ღმერთმა ადამიანს უბოძა უმაღლესი დონის ზნეობრივი და ქმედითი კოდექსი

10 მცნება–შეუძლებელია ადამიანს ან რომელიმე რელიგიის დამფუძნებელს მოეგონა.

10 მცნებაში ღმერთი ადამიანს,ადამიანოას ასწავლის.

10მცნება მისაღებია ყველა ხალხისათვის,ყველა კულტურისათვის და ყველა თაობისათვის.

ღმერთი თაობების ღმერთია.

ქრისტეს სიყვარული

ჩვენ ყველას,განსაკუთრებით კი გოგონებს,ძალიან გვიყვარს სასიყვარულო ისტორიული წიგნების კითხვა..ცრემლი გვდის ხოლმე თვალებიდან,როდესაც წიგნში რაინდი გოგოს სიყვარულის გამო უდიდეს დაბრკოლებებს ლახავს და მაინც არ ნებდება..მაგრამ გაოცება და შინაგანი აღბრთოვანება მაშინ აღწევს პიკს,როდესაც რაინდი კვდება მიჯნურისთვის ან მის გადასარჩენად თავს წირავს.. ალბათ რამდენ გოგონას უნატრია ასეთი მეორე ნახევარი,რომელსაც ის ეყვარებოდა ისევე ძლიერ,და არ დაიშურებდა ძალ–ღონეს მასთან მისასვლელად. პავლე მოციქული ქრისტესა და ეკლესიის ისტორიას,ნეფესა და სასძლოს,ქმრისა და ცოლის ურთიერთობას ადრის და დასძენს,რომ ქრისტემ იქამდე შეიყვარა ეკლესია,რომ მოკვდა მისი გულისთვის.. როდესაც ბიბლიის კითხვა დავიწყე,აღმოვაჩინე,რომ ხელში მეკავა წიგნი,რომელშიც ყველაზე აღმატებული სიყვარული იყო აღწერილი..სიყვარული რომლის მთავარი გმირიც,მოღალატე საცოლის ნაცვლად სიკვდილით ისჯება,და შემდეგ აღსდგება რათა განწმიდოს თავისი საცოლე და იქორწინოს მასზე.. ეს არის სიყვარული,რომელიც აღემატება ადამიანურ ლოგიკას,რომელიც არ ჯდება იმ საზღვრებში,რითიც ჩვენ ვზომავთ ყველაფერს,განსაკუთრებით კი გრძნობებს. ქრისტეს სიყვარული,ეს არის ძალა და ერთგულება,რომელმაც ის აიყვანა ჯვარზე,მიუხედავად იმისა რომ ეს იყო უმძიმესი და საშინლად მტკივნეული.. ქრისტეს სიყვარული ეს აგაპეა,ღვთაებრივი სიყვარული. და საწყისს იღებს ღმერთში,რადგან ღმერთი არის სიყვარული. სწორედ ამ სიყვარულის დემონსტრირება მოხდა დაახლოებით 2000 წლის წინათ გოლგოთის ჯვარზე,როდესაც ქრისტე როგორც დასაკლავად გამზადებული კრავი,მსხვერპლად შეეწირა შენი და ჩემი გადარჩენისათვის. გოლგოთის ჯვარი ეს ჩვენი ხსნის ადგილია და არა ღმერთის დამარცხების,ეს ღმერთის ტრიუფია და წერილი ამბობს "განჩინებით წაშალა თანანადებთა ხელით წერილი,რომელიც ჩვენს წინააღმდეგ იყო,აიღო იგი შუაგულიდან და ჯვარს მიამსჭვალა.განაიარაღა მთავრობანი და ხელმწიფებანი,სააშკარაოზე შეარცხვინა და ჯვრით იზეიმა გამარჯვება" კოლასელთა 2:14–15 აი ასეთია ჩემი უფალი,მოსიყვარულე,ერთგული და უანგარო.. განა ამაზე აღმატებული სიყვარული სმენია ვინმეს? განა ასე შენთვის უთქვამთ ოდესმე –მიყვარხარ?განა ოდესმე გაუგონია ადამიანს,რომ შემოქმედი შეეწირა ქმნილებას? რომ სამყაროს გამჩენი,შემქმნელი ცისა და მიწისა,ადამიანი გახდა რათა ადამიანი ეხსნა?–არა! ეს მხოლოდ ჩემმა უფალმა გააკეთა..ცოცხალმა ღმერთმა,რომელმაც ჯვარცმის მეშვეობით უთხრა ადამიანს–მე შენ მიყვარხარ..!

ქრისტეს სისხლი

ქრისტეს სისხლი
ქრისტეს სისხლის მსხვეპლი–ქრისტიანობის განმასხვავებელი ნიშანია. მის გარეშე არ შეგვიძლია ვიყოთ დახსნილი. სისხლი–ეს ქრისტეს სიკვდილის სიმბოლოა. ქრისტემ გამოგვისყიდა თავისი სისხლით."რაც იცით,რომ არა ხრწნადი ვერცხლით ან ოქროთი იქენით გამოსყიდულნი მამებისაგან გადმოცემული ამაო გზიდან.არამედ ქრისტეს ძვირფასი სისხლით,როგორც უბიწო და უმანკო კრავისა" ამინ.!  ჩვენ უსასყიდლოთ ვიყავით მიყიდულნი ეშმაკზე,მაგრამ იესომ გამოგვისყიდა თავისი წმიდა სისხლით და მოგვცა გადარჩენა. სისხლმა დაგვაახლოვა ღმერთთან. "ახლა კი ოდესღაც შორს მყოფნი ახლობლები გახდით ქრისტეს სისხლით.!" ამინ. იესო ქრისტემ დაგვაახლოვა ღმერთთან. "ამიტომ ახლა არავითარი მსჯავრი არ არის მათზე,რომლებიც ქრისტე იესოში ცხოვრობენ არა ხორციელად,არამედ სულიერად." სისხლი ქმნის მშვიდობას. "რათა მისით შემოერიგებინა ყოველი,დაემშვიდებინა მისი ჯვრის სისხლით მიწაზე თუ ცაში." ვერასოდეს გაიგებთ ღმერთთან მშვიდობას,სინსისი მშვიდობას,გონების მშვიდობას,სულის მშვიდობას,ვიდრე ჯვართან არ მივალთ და რწმენით ქრისტეს არ მივმართავთ. სწორედ აქ არის ღმერთტან მშვიდობის საიდუმლო.. იესო ქრისტეს სისხლი განგვწმედს ყოველგვარი ცოდვისგან.ამინ.! იესო ქრისტე აღსდგა.ამინ.!  ამ უდიდეს მოვლენაში მდგომარეობს ღვთიური გადარჩენის მთელი გეგმა.აღდგომის გარეშე არ იქნებოდა გამოსყიდვა. აღდგომა უპირველესად ნიშნავს,რომ ქრისტე იყო და არის ღმერთი.მან თქვა:"მე ვარ რომელიც ვარ.!" მან თქვა:"მე ვარ პირველი და უკანასკნელი და ცოცხალი.მკვდარი ვიყავი და აჰა ცოცხალი ვარ უკუნითი უკუნისამდე.და მიპყრია სიკვდილისა და ჯოჯოხეთის გასაღები." აღდგომა ნიშნავს რომ სიკვდილი დამარცხებულია. იგი ქრისტემ დაამარცხა.  ეს არის ქრიტეს ქველმოქმედება,გაწეული კაცობრიობისათვის..
ბილი გრემი

იფხიზლეთ

             

   "უცოდინარობის გამო იღუპება ერი ჩემი"                        
ებრაელთა მიმართ წერილის ავტორი  გვაფრთხილებს ქრისტიანებს :"მტკიცედ მივყვეთ სასოების აღსარებას,ვინაიდან აღმთქმელი ერთგულია."
ებრაელთა 10:23
მტკიცედ მივყვეთ სასოებას ანუ იმედის აღსარებას,ეს შეიძლება გავიგოთ ასე:"მტკიცედ ვიდგეთ ღმერთის სიტყვასა და მის აღთქმებზე".  შემთხვევით როდია,რომ ბიბლიაში სულიწმიდა ყოველთვის ამახვილებს ყურადღებას ერთგულ მნეზე.რომელიც ფხიზლობს და ელის თავისი ბატონის დაბრუნებას. რადგან მხოლოდ ერთგული შეძლებს დაიმკვიდროს ღვთისგან მისთვის აღთქმული. პირველ რიგში ქრისტიანობა და ჩვენი უფლისადმი რწმენა გამოიხატება ქრისტესადმი,ანუ ღმერთის სიტყვისადმი ერთგულებაში. სიტყვა არის ის,რითიც ღმერთმა განგვიცხადა თავისი ნება და რაშიც ღმერთმა განგვიცხადა თავისი თავი. სიტყვა რომელიც მორმწუნემ უნდა დაიცვას არის ბიბლია.სამწუხაროდ სატანამ მრავალსაუკუნოვანი ცდის შედეგად მოახერხა და შეძლო,რომ ადამიანებს ბიბლიისადმი ინტერესი დაუკარგა..მან თავისი მსახურების შედეგად დაარწმუნა ადამიანები რომ თუ განსაკუთრებულ კურთხევას ან განსაკუთრებულ მადლს არ ფლობ ბიბლიას ვერ გაიგებ სწორად. ეს მეთოდი დღესაც შესანიშნავად მოქმედებს.თუ ადრე ადამიანებს ბიბლიის კითხვის გამო კოცონზე წვავდნენ,ახლა ბიბლია ყველას აქვს სახლში მაგრამ მხოლოდ მტვერს წმიდავენ მას.. და ზუსტად იმის გამო,რომ მრავალი ქრისტიანის ბიბლია გადაუშლელია,მათ არ აქვთ ურთიერთობა სულიწმიდასთან,რომელიც გვიცხადებს ჭეშმარიტებას და ამის გამო ადამიანები ემონებიან კაცთაგან დადგენილ წესებს,ხოლო ღვთისაგან დადგენილ სიტყვას ზურგს აქცევენ..ასეა თუ ისე ღმერთმა თქვა რომ უცოდინარობა ცოდვაა..რადგან სწორედ ღმერთის სიტყვის უცოდინარობის გამო იღუპება ხალხი.საქმე იმაშია რომ რამდენიც არ უნდა ვამტკიცოთ ჩვენი ღმერთისადმი სიყვარული,ეს სიყვარული მხოლოდ მაშინ არის დასაჯერებელი და შესამჩნევი როდესაც მოზიარეობა გვაქვს მის სიტყვასთან.რამდენადაც გვიყვარს უფლის სიტყვა,იმდენად გვიყვარს ღმერთი,რადგან სიტყვა ზუსტად იმ ავტორიტეტს ფლობს,რასაც ღმერთი.ყოველ ქრისტიანს მკაცრად და სიყვარულით აფრთხილებს სულიწმიდა,რომ იყოს ფხიზელი და არ გადაუხვიოს ჭეშმარიტებიდან,იდგეს უფლის სიტყვაზე–ქრისტეზე.რომ არ ავყვეთ უცხო მოძღვრებას,რომელიც გვაშორებს ქრისტეს და მის ეკლესიას,რომ არ მივატოვოთ ჩვენი შესაკრებელი,არამედ განვამტკიცთ ერთმანეთი. სამწუხაროდ,დღეს ბევრმა რელიგიამ დაირქვა სახელწოდება "ჭეშმარიტი" და ამ თემის კითხვისას კათოლიკემ,მართლმადიდებელმა,ბაპტისტსმა შეიძლევბა იფიქროს,რომ არ გადაუხვიონ იმას რასაც მათ შთააგონებენ და ასწავლიან. მაგრამ იცოდეთ,ყოველი ის ეკლესია,რომელიც ბიბლიას უმატებს კიდევ გარდამოცემებს,მამათა სწავლებებს და წინაპართა წეს–ჩვეულებებს უფრო მაღლა აყენებს ვიდრე ქრისტეს,გადაუხვია ჭეშმარიტებისგან და თვითმარქვიაა.ასეთი ეკლესიიდან სჯობს დროზე გაიქცე,რადგან იმ ადამიანებისათვის ვინც არ ფხიზლობს,უფლის დღე მოვა როგორც მპარავი და მეხის დაცემასავით იქნება მათთვის.გადახედეთ და გამოიკვლიეთ თქვენი ეკლესიის სწავლება,გაცხრილეთ იგი ბიბლიის ჭეშმარიტებით და დასვით კითხვები,თუ ამ კითხვების გამო თქვენ დაგემუქრებიან და განგდევნიან ეს იქნება პასუხი თქვენთვის უფლისგან რომ გამოეცალოთ ასეთ ცრუმარქვია ეკლესიას და მიხვიდეთ ცოცხალ ღმერთთან,მკვდრეთით აღმდგარ ქრისტესთან,რომელსაც ძალუძს თქვენი გადარჩენა და განწმედა.სწორედ ამიტომ იმყოფება სულიწმიდა დედამიწაზე,რომ გაგვიცხადოს ბიბლია,გვასწავლოს უფლის მიერ ნათქვამი და მოგვცეს ძალა რომ ვიდგეთ უფლის სიტყვაზე და იმედზე. ჭეშმარიტი ქრისტიანი ყოველთვის დევნილია ქვეყნიერებისაგან,რადგან ქვეყნიერებას სძულს ქრისტე და ასევე მისი მწაფეებიც. თუკი ჩვენი უფალი ქვეყნიერებამ ჯვარზე გააკრა,როგორ გგონიათ ის დაგვინდობს ჩვენ? უფალმა გვითხრა,არ არის მონა აღმატებული თავის ბატონზე,ამიტომ თუ ქრისტე განდევნეს ჩვენს განგვდევნიან.სულიწმიდა მოგვიწოდებს არ ვიყოთ მეამიტნი,რომელთაც იტაცებს ყოველგვარი მოძღვრება,არამედ ვიდგედ მტკიცეთ იმაზე რაც სახარებიდან გვისწავლია,რასაც მოციქულები ქადაგებდნენ.სიბრძნის მომცემი კი თავად ღმერთია და წერილი ამბობს,რომ მას სურს გაგვეცნოს,გამოგვიცხადოს დაფარული რაც აქამდე არ ვიცოდით,ამისათვის კი მასთან სიახლოვე,მისი ძიებაა საჭირო.(იერემია33:3) (იაკობის 1:5) უფალი დაუყვერდებლად იძლევა სიბრძნეს,მაგრამ ამ სიბრძნეს ჩვენ ვღებულობთ მხოლოდ მაშინ,როდესაც მტკიცედ გვწამს,რადგან ეჭვიანი ვერაფერს ვერ მიიღებს,ის ზღვის ტალღასავითაა,რომელსაც ქარი სადაც უნდა იქით ათამაშებს. არ შეიძლება ვიყოთ მერყვენი,ამის დრო ამოიწურა.  დავითი 118:105 მუხლში ამბობს:" სანთელია ჩემს ფერხთათვის სიტყვა შენი და
სინათლე ჩემი ბილიკისათვის"
უფლის სიტყვა ანათებს ჩვენს ირგვლივ გამეფებულ წყვდიადს და გვინათებს სავალ გზას,რომელსაც გამოვყავართ ყოველგვარი მონობისა და ცოდვის ტყვეობისაგან.
 ებრაელთა მიმართ წერილში,ავტორი მოგვიწოდებს მტკიცედ ჩავეჭიდოთ ამ იმედს,რატომ? იმიტომ,რომ "ვიწროა კარიბჭე და ვიწროა გზა,რომელსაც სიცოცხლისაკენ მიჰყავს და მცირედნი ჰპოვებენ მას" (მათე 7:14)
ჩვენ მხოლოდ მაშინ ვიქნებით ფხიზელნი როდესაც ვიდგებით მის სიტყვაზე.როდესაც დავდგებით ჩვენი გულის სადარაჯოზე და არ მივცემთ სატანას ანუ მტერს მასში თავისი მწარე ფესვების აღმოცენების უფელებას..სწორედ ამიტომ უფალი მოგვიწოდებს რომ გვიყვარდეს ერთმანეთი და ვიზრუნოთ ერთმანეთზე,მივაქციოთ ერთმანეთს ყურადღება და ვიყოთ ერთმანეთის დარაჯები. 
"გაფრთხილდით,რომ რომელიმე თქვენგანმა არ დაკარგოს ღმერთის მადლი,რათა რომელიმე მწარე ფესვმა აღმოცენებისას ზიანი არ მოიტანოს და ამით ბევრი არ შეიბილწოს"  (ებრ 12:15)
იმიტომ რომ ადამიანს, რომლის გულშიც არის ის რაც არის მტრისგან, თავადაც ცდუნებაში იმყოფება და ძალუძს აცდუნოს სხვებიც და დაღუპოს.ასეთმა ადამიანმა ბოლოს შეიძლება ბევრი ინანოს მაგრამ ვეღარ მოინანიოს,ესავივით. (ებრ 12:16–17) ამიტომ თუ ჩვენშ გულში არის ბრაზი,ბოღმა,არასწორი სურვილები და ფიქრები,არასწორი მოძღვრება რაც წინააღმდეგობაში მოდის ქრისტესთან,სანამ კიდევ არის დრო მოდით მოვინანიოთ,რადგან გადადებული მონანიება ეს დაკარგული შანსია.სულის გადარჩენის საკითხი–არამგონია რაიმე უფრო მნიშვნელოვანი იყოს ამაზე.უფალმა თქვა რომ ცდუნებები მოვა,მაგრამ ვაი იმ ადამიანს,რომლის მიერაც მოვა ცდუნებები.ასეთ ადამიანს ერჩივნა ლოდი დაეკიდებინა კისერზე და წყალში გადამხტარიყო,რადგან ბევრად უფრო საშინელ სასჯელს მიიღებს უფლისგან.სწორედ ამის გამო უნდა ვიყოთ ფხიზლად,დავუკვირდეთ ჩვენს საქციელს და გავცხრილოთ ჩვენი გულები და ცხოვრება სახარების სინათლეზე. თუკი არ ვიფხიზლებთ ძვირფასებო,ჩვენი აღსასრული იქნება სავალალო,რის გამოც დავწყევლით გაჩენის დღეს. მთავარი ის კი არა რის როგორ დავიწყეთ,არამედ თუ როგორ დავასრულებთ.პავლე  მოციქული წერს ახალგაზრდა ტიმოტეს,რომ მან განვლო ასპარეზი და რწმენა შეინარჩუნა,რის გამოც მოელის ზეცაში უჭკნობი ციხოხლის გვირგვინი,რომელიც ღმერთმა აღუთქვა თავის მოყვარულებს..  ამ სიტყვებით პავლე ცხადჰყოფს,რომ ქრისტიანს მოუწევს რწმენის შენარჩუნება,სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ ბრძოლა რწმენის შესანარჩუნებლად. პირველ რიგში კი ჩვენ ჩვენი გულების სადარაჯოზე ყოფნა გვამრთებს.რადგან ყოველივე გულიდან მოდის. და ბოლოს უფალი გვაფრთხილებს "ნუ მივატოვებთ ჩვენს შესაკრებელს,როგორც ზოგიერთებს სჩვევიათ,არამედ შევაგონებდეთ ერთმანეთშ,რაც უფრო ატყობთ იმ დღის მოახლოებას" ...ებრაელთა10:25
უფალი გფარავდეთ...!

ხელმეორედ შობა

ხელმეორედ შობა
ბიბლია საუბრობს,რომ იმისათვის,რომ ღვთის სასუფეველში შევიდეთ,ხელმეორედ უნდა ვიშვათ. როდესაც იესოსთან ღამით ნიკოდემოსი მივიდა სლაპარაოდ,იესომ უთხრა მას:
"ჭეშმარიტად,ჭეშმარიტად გეუბნები შენ:
ვინც ხელახლად არ იშვება,
ვერ იხილავს ღვთის სასუფეველს" იოანე 3:2
გამომდინარე იქიდან რომ რელიგიური სულის ქრისტიანობაში შემოტანას ბევრი ცრუ სწავლების დამკვიდრება მოყვა,ამ ტერმინის "ხელახლად შობის" განმარტებაც შეიცვალა და სამწუხროდ დღეს ეს ტერმინი ბევრს სასაცილოდაც არ ჰყოფნის.
რელიგიამ ტყუილში ჩაკეტა ადამიანები და დააჯერა ისინი,რომ ქრისტიანობა მემკვიდრეობით გადადის.
რომ თუ ბავშობაში მშობლების ინიციატვით ტაძარში მოგნათლეს, ე.ი უკვე ქრისტიანი ხარ.ეს ის ტყუილია,რითიც სატანა ამახინჯებს ქრისტიანობას და სიცრუეში კეტავს უამრავ ადამიანს,უბინდავს რა მათ გონებას..თუმცა წმიდა წერილი საკმაოდ გარკვევით საუბრობს,რომ ქრისტიანებად არ იბადებიან,ქრისტიანები ხდებიან,თავისუფალი არჩევნის საფუძველზე მიღებული გადაწყვეტილებით.
რა არის ხელახლად შობა? ხელახლად შობა ჩვენი სულის გაცოოცხლებაა,რომელიც ქრისტესთან შეხვედრამდე და მასთან მოზიარეობამდე მკვდარი იყო.ის მხოლოდ მაშინ ცოცხლდება,როცა ჩვენ გულის კარს ვუღებთ იესო ქრისტეს და ვაღიარებთ მას ჩვენს პირად მხსნელად და უფლად,ანუ ბატონად,როდესაც გადავწყვეტთ რომ გავყვეთ მას.იოანე ამბობს 1:12–13
"ხოლო ვინც მიიღო იგი და ირმუნა მისი სახელი,მისცა მათ ხელმწიფება ღვთის შვილებად გადომისა,ისი იშვნენ არა სისხლისაგან,არა ხორცის ნდომისაგან,არა მამაკაცის ნდომისაგან,არამედ ღვთისგან"
ქრისტეს რწმენით ადამიანი უბრუნდება ღმერთს.რადგან ქრისტე ერთადერთია ვინც შეგვარიგა ღმერთს,დაანგრია რა ჩვენს შორის მდგარი ზღუდე.. მისდამი რწმენით ჩვენ ვხვდებით აღიარებულები ღმერთის მიერ,როგორც მისი შვილები და სისხლი ქრისტესი გვწმედს ყოველგვარი ცოდვისაგან. როდესაც ნიკოდემოსმა ჰკითხრა ქრისტეს,თუ როგორ შეეძლო ადამიანს ხელმეორედ დაბადებულიყო,იესომ მიუგო: "ჭეშმარიტად,ჭეშმარიტად გეუბნები შენ: ვინც წყლისა და სულისაგან არ იშვება ვერ იხილავს ღვთს სასუფეველს" იოანე 3:1–7
პავლე მოციქული რომაელთა მიმართ წრილში ამბობს:
"ამრიგად რწმენა–მოსმენისაგან,ხოლო მოსმენა ქრისტეს სიტყვისაგან" რომაელთა 10:17
ქრისტეს სიტყვის ანუ სახარების მოსმენის შედეგად ჩვენში წარმოიშვება რწმენა,რომელიც აცოცხლებს ჩვენს სულს და აღვივებს ჩვენში სურვილს ვიცნობდეთ ღმერთს.რწმენას მივყავართ მონანიებამდე.მონანიებას მივყავართ მიძღვნამდე და ჩვენი სურვილი ხდება ვეკუთვნოდეთ მას მთელი ჩვენი სიცოცხლე,ვემსახუროთ მას და გვიყვარდეს იგი,ვაღიაროს ის ადამიანების წინაშე.ეს კი გამოიხატება ნათლობით..ანუ წყალში შთაფლვით.ნათლობის დროს ჩვენ საჯარო განაცხადს ვაკეთებთ,სულიერი და ფიზიკური სამყაროს წინაშე,რომ ჩვენ ვხდებით ქრისტეს კუთვნილებანი. ნათლობა–წყალში შთაფლვა სიმბოლოა ქრისტესთან ერთად სიკვდილისა და დამარხვის.პავლე მოციქული ასე აღწერს ამას:"ნუთუ არ იცით რომ,ყველანი ვინც მოვინათლეთ ქრისტე იეოსოში,მის სიკვდილში მოვინათლეთ?" რომ 6:3
ჩვენ ამით ვკვდებით საკუთარი ამბიციებისათვის,ჩვენი მიზნებისათვის,ოცნებებისათვის–ვკვდებით საკუთარი თავისათვის.ხოლო წყლიდან ამოსვლა სიმბოლოა იმისა,რომ როგორც ქრისტე აღსდგა მკვდრეთით და ეკუთვნის ღმერთს,ასევე ახლა ჩვენ განახლებული სიოცოცხლით ვეკუთვნით მას.ახლა მისი მიზანი ჩვენი მიზანი ხდება.ჩვენ ვკვდებით ცოდვისთვის და ამქვეყნიერების ცოდვის კანონი აღარ მოქმედებს ჩვენზე,სატანა კარგავს ჩვენზე ყოველგვარ ძალაულებას,რადგან ვხდებით ღმერთის კანონიერი შვილები. რომაელთა 6:11
"თქვენც ასევე შერაცხეთ თქვენი თავი ცოდვისათვის მკვდრებათ და ღვთისათვის ცოცხლებად ქრისტე იესოში" ჩვენი ძველი კაცი,ძველი "მე" რომელიც ცოდვის მონა გახლდათ,კვდება და ჩვენ ვხდებით ახალი ქმნილება ქრისტე იესოში.
ნათლობა კეთილი სინდისის შეპირებაა ღვთისათვის,მაგრამ ეს კეთილი სინდისი ვერ გვექნება სულიწმიდის გარეშე.. მოციქულებმა მხოლოდ მას შემდეგ შეძლეს ქრისტეს დავალების შესრულება რაც სულიწმიდით აღივსნენ. სულიწმიდა ერთადერთია ვინც გვაძლევს ძალას და სიბრძნეს ვიცნობდეთ ღმერთს და ვემსახუროთ მას. ის გვახსენებს ქრისტეს მიერ ნათქვამ სიტყვებს და გვიცხადებს ჭეშმარიტებას,რომელიც გვანთავისუფლებს. იესო წავიდა რათა სულიწმიდა მოსულიყო. როდესაც სულიწმიდაზე ესაუბრებოდა იესო მოციქულებს,მან უთხრა მათ,რომ ქვეყნიერებას არ შეუძლია მისი მიღება,მაგრამ მის მორწმუნეს შეუძლია. სულიწმიდით ვერ აღვივსებით თუკი ჩვენი გული არ ეუთვნის ქრისტეს,თუკი ჩვენი ცოდვები არ არის ქრისტეს წმიდა სისხლით განწმედილი,თუკი ჩვენს გულში არ არის სურვილი ვემსახუროთ მას და ვიყოთ ერთგულნი მისი. სულიწმიდა ეს არის ბეჭედი დასმული ღვთისაგან,რომ ჩვენ მისი კუთვნილება ვართ.სულიწმიდის გარდამოსვლა ორმოცდამეათე დღეს პირდაპირ კავშირშია პასექის დღესასწაულთან.ეს დღე ტყულად არ დამთხვევია პასექის დღესასწაულს.. ებრაელი ერი პასექის დღესასწაულის დროს აღნიშნავდა ეგვიპტის მონობიდან გამოსვლას,ჩვენს დროში სულიერ სამყაროში,ეს ჩვენი სატანის მონობიდან გამოსვლას სიმბოლირებს.ქრისტემ გამოგვარჩია ჩვენ ქვეყნიერებისაგან,მაგრამ მას ასე როდი დაუტოვივართ,მონობიდან გამოსვლას,მოსდევს შვილობა ღმერთისაგან–სულწმიდის გადმოსვლა ჩვენზე.სულიწმიდის გარეშე ჩვენ ვერ გავიცნობთ ღმერთს და ვერ ვემსახურებით მას,ვერ გვექნება მასთან პირადი ურთიერთობა.რადგან ღმერთი ეძებს თავისთვის ისეთ თაყვანისმცემლებს,რომელნიც თაყვანს სცემენ მას სულითა და ჭეშმარიტებით..სულიწმიდა კი ერთადერთია ვინც განადიდებს ქრისტეს და გვიცხადებს ჭეშმარიტებას.ის ცვლის ჩვენს ხრციელ ბუნებას და გვანთავისუფლებს ყოველივესგან რაც გვაბრკოლებს ქრისტეს მსახურებასა და შემეცნებაში. სულიწმიდის გარეშე ჩვენი ბუნება რჩება უცვლელი,ისევ ისე გვიზიდავს ცოდვა და ვერ ვთავისუფლდებით მისგან,გინდაც გვინდოდეს განთავისუფლება.ჩვენი ფიქრები არის ხორციელი,ანუ ჩვენი ხორციდან გამომდინარე,შეძლება ისინი სულაც არ იყოს ბინძური ფიქრები,მაგრამ რაც სულისგან არაა,არ არის მოსაწონი ღვთისათვის.პავლე ამბობს,რომაელთა 8:6–8;11–16 " რადგან ხორციელი ფიქრები სიკვდილია, ხოლო სულიერ ფიქრები – სიცოცხლე და მშვიდობა. იმიტომ, რომ ხორციელი ფიქრები ღვთის მტრობაა, ვინაიდან არ ემორჩილება ღვთის რჯულს და არც შეუძლია. ამიტომ მათ, რომელნიც ხორციელად ცხოვრობენ, არ ძალუძთ აამონ ღმერთს. " 11 ხოლო თუ თქვენში იმყოფება მისი სული, ვინც მკვდრეთით აღადგინა იესო, მაშინ ის, ვინც ქრისტე იესო აღადგინა მკვდრეთით, თქვენს მოკვდავ სხეულებსაც გააცოცხლებს თავისი სულით, რომელიც თქვენშია დამკვიდრებული. 12 ამიტომ, ძმებო, ჩვენ ხორცის მოვალენი არა ვართ, რომ ხორციელად ვიცხოვროთ. 13 ვინაიდან, თუ ხორციელად ვცხოვრობთ, სიკვდილი არ აგცდებათ, ხოლო თუ სულით აკვდინებთ ხორციელ საქმეებს, იცოცხლებთ. 14 რადგან ისინი, ვინც ღვთის სულით წარიმართებიან, ღვთის შვილები არიან. 15 ვინაიდან არ მიგიღიათ მონობის სული, რათა კვლავ შიშით იყოთ, არამედ მიღებული გაქვთ შვილობის სული, რომლითაც ვღაღადებთ: „აბბა, მამაო!“ 16 სწორედ ეს სული ემოწმება ჩვენს სულს, რომ ღვთის შვილები ვართ. " უფალმა თქვა,ის კი არასოდეს ცრუობს,თუ ხელახლა არ ვიშვბებით წყლითა და სულით ვერ შევალთ ზეციურ სამეფოში.
თუ ჩვენი ბუნება არ იქნება ქრისტეს ბუნების ნაწლი,მისი თანაზიარი,ვერ ვიქნებით მისი სხეულის ასოები,მაშასადამე ვერც მისი სამეფოს წევრები.ქვეყანა რომელშიც ჩვენ ვცხოვრობთ ქრისტიანულ–მართლმადიდებლურ ქვეყანად იწოდება,მაგრამ მათ სამქეებს თუ დავაკვირდებით ქრისტიანობის არაფერი სცხიათ.. სწორედ იმიტომ რომ ხელახლად შობა და სულიწმიდა ამოღებულია მათი სწავლებიდან.ამიტომაა,რომ ქრისტიანებად იწოდებიან ადამაინები,ვისი ცხოვრებაც სავსეა სიბინძურით,სიძულვილით,მრუშიბით,სიძვით,კერპთაყვანისმცემლობით,თვალთმაქცობით,ტყულით,ამბიციებით რის გამოც ნებისმიერ ფასს გადაიხდიან.რაც სამწუხაროდ ძალიან არცხვენს ქრისტეს სახელს.ასეთი ბუნება და ცხოვრების სტილი არ არის და ვერც იქნება ქრისტეს ნაწილი,რამეთუ ქრისტე წმიდაა და მისი მორწმუნეც უნდა იყოს წმიდა,ეს ბრძანებაა მისგან.სამწუხაროდ ზემოთხსენებული ადამიანები კი იწოდებიან ქრისტიანებად მაგრამ ისი შორს არიან ქრისტესგან.. შეიძლება ბევრი მათგანი მთელი გულით ცდილობს ეკლესიური წესების დაცვით,წმიდად ცხოვრებას და აკეთებს ბევრ კეთილს საქმეს,მაგრამ წულიწმიდის გარეშე ვერავინ შეიცნობს ქრისტეს,აქედან გამომდინარე ვერავინ აღასრულებს მის ნებას,რაც მიუთითებს იმაზე,რომ ვერავინ გადარჩება.სულიწმიდას მოაქვს ღმერთის განცდა,მისი თანდასწრების განცდა.. სულიწმიდა არის ბეჭედი რომელიც ამბობს,რომ ჩვენ შვილები ვართ ღვთის.პეტრე მოციქული საუბრობს: 1პეტრე 1:23 "როგორც ხელახლად შობილნი არა ხრწნადი თესლისაგან, არამედ უხრწნელისაგან, ღვთის ცოცხალი და მარადარსებული სიტყვის მიერ."
ხელახლად შობა მოდის მონანიების საფუძველზე,მონანიება
ეს არის ძველი ცხოვრებიდან მოტრიალება ღმერთისაკენ.ეს არის მთელი ცხოვრების კურსის შეცვლა,რაც კარს უღებს ღმერთს ჩვენს ცხოვრებაში და ხელახლად გვშობს.ჩვენს გულში აღარ რჩება ადგილი ცოდვილი ბუნებისა,ჩვენი ბუნება ახლდება და ვხდებით ქრისტეს მსგავსნი,მისი ბუნების ნაწილნი.ჩვენს გულში იღვრება ღვთის სიყვარული,რაც მთლიანად ცვლის ჩვენს არსებასა და გულს და აისახება ეჩვენს ცხოვრებაშიც,და ყველა ხედავს ამ ცვლილებას.რამეთუ თუკი ადრე გვძულდა ვიღაც,ჩვენი იწყებს მტრების სიყვარულს.თუკი ადრე ვიღებდით ალკოჰოლს ახლა ვივსებით სულიწმიდით,თუკი ადრე ვიძახდით უწმაწურ სიტყვებს ახლა ჩვენი ბაგე განადიდებს ქრისტეს.ზეციდან შობილი,ანუ ხელახლად შობილი ადამაინი არის წმიდა და ილტვის ღმერთისკენ.

ნებით ჩადენილი ცოდვები, ეს არის გზა ჯოჯოხეთისკენ..

ნებით ჩადენილი ცოდვები, ეს არის გზა ჯოჯოხეთისკენ..

ებრაელთა მიმართ წერილში ავტორი ამბობს 10:26–27
"ვინაიდან,თუ ჩვენ,მას აქეთ,რაც მივიღეთ ჭეშმარიტების შეცნობა,კვლავ ნებსით ვცოდავთ,აღარ რჩება მსხვერპლი ცოდვებისათვის,არამედ სამსჯავროს რაღაც საშინელი მოლოდინი და მოწინააღმდეგეთა შთანთქვისათვის გამზადებული ცეცხლი"
სამწუხაროდ ჩვენ ხშირად იმისათვის რომ სხვის თვალში "მაგრები" ვჩანდეთ,ან საკუთარი თავის თვალში ვჩანდეთ ბედნიერები და კარგები,განზრახ მივდივართ კომპრომისზე ცოდვასთან..ბევრ ქრისტიანს არ უნდა აპატიოს,არ უნდა თავი დაანებოს ბევრ იმ უხამსობას რაშიც ცხოვრობს სამწუხაროდ და თავს იმით იმართლებს,რომ ის ცოდვილი ბუნების ადამიანია,რომ მიდრეკილია ცოდვისაკენ ,რადგან ხორცში იმყოფება.ბევრიც იძახის, რომ ეტაპები აქვს გასავლელი.დიახ ეს მართალია,მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია 40 დღიანი ეტაპი 40 წლიანად ვაქციოდ,თუკი არ შევიცვლით აზროვნებას ბიბლიის საფუძველზე.ჩვენ შეგვიძლია ისრაელივით 40 წელი უდაბნოში ვიხეტიალოთ წუწუნსა და ცრემლებში და ვერასოდეს დავიმკვიდროთ აღთქმული ქვეყანა,იმის გამო რომ არ ვუყურებთ საკუთარ თავს ისე,როგორც უფალი გვიყურებს.ბევრი ქრისტიანი წუწნებს რომ ის სუსტია,ვერ იმარჯვებს ცოდვაზე,არ შეუძლია,დეპრესიაშია,დიახ ეს გასაგებია,მაგრამ ეს სიტყვები მოტყუებული გონებიდან მოდის,რადგან ჩვენ ყოველივე შეგვიძლია ქრისტეში.ხშირად ვამბობთ რომ ბევრი სისუსტე გვაქვს,მაგრამ საქმე იმაშია რომ იმას,რასაც ჩვენ სისუსტეს ვეძახით,ბიბლია უწოდებს ცოდვას,რომლის საზღაურიც არის სიკვდილი. წმიდა ღმერთმა იმდენად შეგვიყვარა ცოდვილი ადამიანები, რომ ქრისტე გაიღო ჩვენს სანაცვლოდ და ქრისტეს სიკვდილმა და აღდგომამ,მისმა წმიდა სისხლმა,რომელიც იღვრებოდა ჩვენი ცოდვების გამო,შეგვარიგა მამასთან ყველა ის ადამიანი ვინც გული გავუღეთ მას და ხელახლა ვიშვით მისი სულითა და სიტყვით.ყოველი ზეციდან შობილი ქისტიანი ახალი ქმნილებაა ქრისტე იესოში,ამას ბიბლია ამბობს.ჩვენ თავისუფალნი ვართ ძველი კაცისაგან რომელიც მიჯაჭვული იყო ცოდვას.ჩვენ მივიღეთ ახალი ღვთაებრივი ბუნება,რომელიც არის ნაწილი ქრისტესი,მისი წმიდა სხეულის და აბსოლიტურად თავისუფანლი გავხდით ცოდვისგან.პავლე მოციქული რომაელთა მიმართ წერილში ამბობს,რომ რახან ღმერთის მადლი აღემატება ჩვენს ცოდვებს განა ეს იმას ნიშვანს,რომ კვლავ უნდა გავაგრძელოთ ცოდვაში ცხოვრება? არა ძვირფასებო.მით უმეტეს,თუ ღმერთის მადლი იმდენად დიდია,რომ გვპატიობს ცოდვებს,ჩვენ უნდა ვიყოთ წმიდები..სიწმიდე თავის თავში პირველ რიგში მოიცავს ღმერთისა და მოყვასის უანგარო სიყვარულს,სიწმიდეს არ აქვს არავითარი კავშირი ჩვენი მაიკის ფერთან.სიწმიდე ნიშნავს სუფთა გულს,რომელიც აღვსილია უფლისდამი სიყვარულითა და მოშიშებით.
როდესაც ჩვენ ვირწმუნეთ ქრისტე და მოვინათლეთ,აღვივსეთ მისი წმიდა სულით,ჩვენ თავისუფალნი გავხდით ცოდვის მონობისაგან,ამიტომ ბიბლია აღარ გვიწოდებს ცოდვილი ბუნების მქონე ადამიანებს,არამედ ახალ ქმნილებას იესოში,ღმერთის შვილს,წილხვედრილ ერს,საღვთო სამღვდელოებას,უფლის მაცნეს და ანთებულ სანთელს,რომელიც ანათებს ბნელში რათა გაუნათოს სხვას.
მაგრამ როდესაც ჩვენ ვაგრძელებთ ნებსით ცოდვას,ჩვენ ვცილდებით ღმერთის მადლს. მაგალითად,თუ მე ვიცი რომ ჩემი ტყუილების გამო ,ჩემს ნაცვლად ქრისტეს,ჩემს უფალს სცემდნენ..თუ მე ვიცი რომ ჩემი ცოდვილი გზების გამო ,რომლითაც მე დავდიოდი ,ჩვემს უფალს ლურსმნით გაუხვრიტეს ფეხები, იმის გამო რომ ჩემი გონება აღვსილი იყო მრუშობით,უპატიებლობით,უსიყვარულობით,ცინიზმით და ა.შ ჩემს უფალს ეკლის გვირგვინი დაადგეს თავზე და ის დაისაჯა ჩემს ნაცვლად,და მე მაინც ვაგრძელებ ამ ყოველივეში ცხოვრებას,იმ იმედით რომ ღმერთი მაინც მაპატიებს რადგან ვუყვარვარ,ამით მე აბუჩად ვიგდებ ქრისტეს სისხლს და მივდივარ პირდაპირ ჯოჯოხეთში.. წმიდა წერილი გვაფრთხილებს ,რომ ვიყოთ ფრთხილად,რათა რომელიმე ჩვენგანის გულში არ აღმოჩნდეს მწარე ფესვი,რომელიც ჩამოგვაშორებს ღმერთის მადლს,რადგან ჩვენ დაცულები ვართ მხოლოდ ქრისტეში,მის გარეთ ჩვნ ვერავინ დაგვიცავს.ღმერთმა გამოგვიყვანა სატანის მონობისაგან იმსათვის,რომ თავისუფლები ვიყოთ ცოდვისგან და ნათლის შვილები ვიყოთ,მისი შვილები..მან ამოგვიყვანა ტალახიდან,იმიტომ რომ სუფთები ვიყოთ,და არა იმიტომ რომ უფრო კარგად ვიგორაოდ ტალახში..ახლაგაზრდებს განსაკუთრებული სიფრთხილე გვმართებს ამ საკითხში.ებრ 10:28–29
". 28 თუკი ვინმე, მოსეს რჯულის უარმყოფელი, ორი ან სამი კაცის მოწმობით, შეუწყალებლად ისჯება სიკვდილით, 29 როგორ ფიქრობთ, რაოდენ უფრო მძიმე სასჯელს დაიმსახურებს ის, ვინც გათელა ძე ღვთისა და წმიდად არ მიიჩნია აღთქმის სისხლი, რომლითაც განიწმიდა, და შეურაცხყო მადლის სული?" თითოეულ ქრისტიანს მოეთხოება პასუხი იმაზე თუ რამდენად აფასებდა იმ წმიდა სისხლს, რომელიც იღვრებოდა მისთვის გოლგოთაზე.ეს იმას არ ნიშნავს,რომ ჩვენ აღარასოდეს შევცოდავთ,მაგრამ დიდი სხვაობაა ნებით არჩეულ ცოდვასა და უნებლიედ ჩადენილ ცოდვას შორის. როდესაც ნებით ვცოდავთ, ჩვენი გვული სასტიკდება და ვეღარ ვინანიებთ,ჩვენი და ღმერთის ურთიერთობა კვდება.მაგრამ თუ უნებლიედ ვცოდავთ,სინდისი გვამხელს სულიწმინდის მეშვეობით, რის შედეგადაც ვინანიებთ და სისხლი ქრისტესი გვწმენდს ყოველი ცოდვისაგან..
პავლე სწერს ტიმოთეს ,რომ არ აყვეს ახალგაზრდულ გულისთქმებს,არამედ ილტვოდეს იმისკენ,რომ ემსგავსოს ქრისტეს და წმინდათ დაიცვას თავი წუთისოფლისგან. ჩვენ მოწოდებულნი ვართ ვიყოთ წმინდები.