ბიბლია

ბ ი ბ ლ ი ა

ბიბლია,ეს არის წიგნი,რომელმაც გადაიტანა საშინელი დევნა და დღემდე მოვიდა უვნებელი,უცვლელი და ქმედითი. დედამიწაზე არც ერთი სხვა წიგნი არ იწვევს იმდენ ინტერესსა და კრიტიკას,რასაც ბიბლია. საუკუნეების მანძილზე მეცნიერები ამტკიცებდნენ რომ ბიბლია,ადამიანის მიერ გამოგონილი იყო,თუმცა მრავალი მათგანი ბიბლიის კვლევისას თვითონ მოდიოდა რწმენაში. ბიბლია უნიკალურია ისტორიული თვალსაზრისითაც,არ არის დედამიწაზე წიგნი, რომელიც შეედრება მას სიზუსტითა და მშვენიერებით. ბევრი ადამიანი დღესაც მიიჩნევს რომ ბიბლია ზღაპარია,თუმცა მათ არ არ შეუძლიათ ამისი დაზუსტება ისტორიული ფაქტებით.ადამიანებს არ ჯერათ ბიბლიის,მხოლოდ იმიტომ რომ თავად სურთ ეს.  
წიგნში :"ტკიცებულება ლიტერატურული ნაწარმოებების ჭეშმარიტებისა" პროფესორი ბარნსი გვთავაზობს სამ მეთოდს,რომ გამოვიკვლიოთ არის თუ არა სანდო,რაიმე ისტორიული ნაწარმოები. ესენია:ბიბლიოგრაფიული კვლევა,შიდა კვლევა და გარე კვლევა. ბიბლიოლოგიური კვლევა იკვლევს მონუსკრიპტების რაოდენობას,ასლებსა და ორიგინალს,ასევე დროის შუალედს დაწერილ ორიგინალსა და ასლს შორის,თუკი ორიგინალი არ არის შემორჩენილი. შიდა კვლევა–იკვლევს დოკუმენტის შინაგან თანმიმდევრობას და არის თუ არა მასში ურთიერთსაპირიპირო ან ურთიერთგამომრიცხავი მარეები.
გარე კვლევა–განიხილავს სხვა ისტორიულ დოკუმენტებს,რომელთაც ძალუძთ დაამოწმონ ან გამორიცხონ მოცემული დოკუმენტის სანდოობა,ასევე იკვლევს არქეოლოგიურ მტკიცებულებებს. 
რაზე მეტყველებს ბიბბლიოგრაფიული კვლევები?
ცეზარი–წერდა ისტორიას გალის ომზე,რომელიც გრძელდებოდა 100დან 44წლამდე ჩვ.წ.აღ–ით. ყველაზე ადრეული ასლი მისი ნაშრომის დაიწერა 1000წლის შემდეგ ავტორის სიკვდილიდან და მოაღწია ჩვენს დროში 10მა მონუსკრიპმა.
არისტოტელე–ცხოვრობდა და წერდა 384–322 წლებში ქრისტეს შობამდე.ჩვენანმდე მოვიდა,მხოლოდ 5მონუსკრიპტი,მათ შორის ყველაზე ადრეული ასლი თარიღდება 1100 წლის შემდეგ ქრისტეს მოსვლიდან ე.ი გამოდის,რომ სხვაობა ორიგინალსა და პირველ ასლს შორის არის 1400წელი.
პლატონი–წერდა დაახლოებით 427–347წლებში ქრისტეს შობამდე,მისი ნაშრომების პირველი ასლი დაიწერა დაახლოებით 900 წლის შემდეგ ქრისტეს შობიდან. ანუ ე.ი სხვაობა ორიგინალსა და პირველ ასლს შორის 1200 წელია.ჩვენამდე დღეს მოღწეულია 7 მონუსკრიპტი.
ბიბიოგრაფიულმა კვლევებმა დაარწმუნა სწავლულები,რომ ცეზარის,პლატონის,არისტოტელეს,და ტაციტის ნაშრომები,რომლებმაც მოაღწია ჩვენამდე სანდოა. მაშ,მოდით ვნახოთ,რა აჩვენა ახალი აღთქმის წიგნების ბიბლიოგრაფიულმა კვლევებმა.
ახალი აღთქმის წიგნები დაიწერა მიახლოებით 40 დან 90 წლამდე (უფრო 70 წლამდე)
ყველაზე ადრე დაწერილი ასლი,რომელმაც ჩვენამდე მოაღწია დაიწერა დაახლოებით 130წელს ე.ი ორიგინალსა და ასლს შორის სულ რაღაც 40–50წელია სხვაობა. ჩვენამდე მოაღწია 13.000მა მონუსკრიპტმა ახალი აღთქმის წერილებიდან.ამ ბიბლიოგრაფიულმა კვლევებმა ჩვენ უფრო მეტად უნდა დაგვაკვირვოს,სანამ გავბედავთ და ვიტყვით,რომ ბიბლია არ არის ისტორიული წიგნი. თუკი ასევე განვიხილავთ შიდა და გარე კვლევებს,ეს უფრო მეტად დაგვარწმუნებს ბიბლიის ისტორიულობასა და ღვთაებრიობაში. ძველი აღთქმა რომელიც 1000წლის მანძილზე იწერებოდა,შეიცავს 300წინასწარნეტყველებას მესიის მოსვლის შესახებ და ყველა ეს წინასწარმეტყველება იესო ქრისტეში აღსრულდა,მან თვითონაც თქვა ჯვარზე:"აღსრულდა". 
 ბიბლია ცოცხალია,ის არის ქმედითი. არის ბევრი მიზეზი,რის გამოც ის არ ჰგავს დედამიწაზე არსებულ არც–ერთ წიგნს,მაგრამ პირადად ჩემთვის ბიბლიის უნიკალურობა,მის ქმედითობაშიაამ წიგნმა სრულიად შეცვალა ჩემი ცხოვრება და შემცვალა მეც. მე ვიცი ბევრი რელიგიური წიგნი და რამოდენიმე წაკითხულიც მაქვს,მაგრამ მათი ბიბლიასთან შედარება არც კი ღირს. ბიბლია გამოირჩევა,რადგან ყოველ მის მუხლში,ყოველ სიტყვაში იგრძნობა მისი ავტორის თანდასწრება,მისი სითბო და ყოვლისშემძლეობა. ერთ–ერთი მიზეზი,რის გამოც ადამიანები არ ღებულობენ ბიბლიას,ჩემი აზრით,არის მხილება. ბიბლია ამხელს ადამიანს უღმერთო ცხოვრებაში და უცხადებს მას ღმერთს.ასეთ დროს ადამიანის წინაშე წამოიჭრება ორი გზა,ერთი გზა მიდის ღმერთისკენ,მეორე კი სამუდამო ტანჯვისკენ.მაგრამ გამომდინარე იქიდან,რომ ადამიანებს ილუზიაში ცხოვრება უფრო ხიბლავთ,ვიდრე სიმართლეში,ისინი გაურბიან პასუხისმგებლობას და უბრალოდ აბმობენ რომ მათ არ შეუძლიათ ბრმად ირწმუნონ ბიბლია,რადგან ეძებენ ჭეშმარიტებას. კარგი პასუხია,თუმცა მცდარი,ისინი რომ ეძებდნენ ჭეშმარიტებას,ძალიან ადვილად მიხვდებოდნენ, რომ ჭეშმარიტების პოვნა მხოლოდ ბიბლიაში არის შესაძლებელი. რადგან არც ერთი სხვა წიგნი ოდესმე დაწერილი ღმერთსა თუ რელიგიაზე არ ფლობს იმ ცოცხალ ძალას რასაც ფლობს ბიბლია. ის მომენტალურად ცვლის მთელს ადამიანს,როდესაც იკითხება წრფელი და მაძიებელი გულით. ბიბლია უნიკაულია ისტორიული თვალსაზრისითაც. იგი იწერებოდა დაახლოებით 1500 წლის მანძილზე.  ბევრი ადამიანისგან გამიგონია :"ბიბლია ადამიანა დაწერა და არა ღმერთმა" შეიძლება ეს ზოგიერთისთვის ჭკვიანურად ჟღერს,მაგრამ სიცრუეა.ვერ დაწერდა მას ადამიანი,ადამიანს არ შეუძლია იცოცხლოს 1500წელი. ბიბლიას ყავს 40ზე მეტი ავტორი. ეს ავტორები ერთმანეთისგან გამოირჩეოდნენ წარმოშობით და საზოგადოებრივი ფენით. თუმცა ყველაზე დიდი განსხვავება მათ შორის დროა ისინი დროის სხვადასხვა მონაკვეთში წერდნენ.
მოსე– ეგვიპტეში განსწავლული ერის პოლიტიკური მოღვაწე გახლდათ
დავითი–მწყემსი,პოეტი,მუსიკოსი და მეფე
იესო ნავეს ძე–მხედართმთავარი
ნეემია–წარმართი მეფის კარის წარმომადგენელი
დანიელი–პრემიერ–მინისტრი
ლუკა–ექიმი და ისტორიკოსი
პავლე–რაბინი
დავითი ომისა და არეულობის დროს წერდა,ხოლო სოლომონი მშვიდობის და კეთილდღეობის დროს. 
ბიბლიაში არის ისტორიული,პოეტური,ავტობიოგრაფიული,სატირული,ალეგორიული,წინასწარმეტყველური და სხვა სახის წიგნები.
მალაქიას წიგნი დაიწერა დაახლოებით ჩვ.წ.აღ–მდე 450–430 წლებში.ნეშტთა წიგნი ჩვ.წ.აღ–მდე 400 წლის არის. ეს წიგნები გვხვდება ებრაული წერილებიოს ბერძნულ თარგმანში,"რომელიც სეპტუაგინტად" იწოდება.  სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ,ძველი აღთქმის წიგნები შეგროვდა და გადაითარგმნა არა ვატიკანის,არა რომის იმპერატორ კონსტანტინეს,თუნდაც არც პირველი საუკუნის ქრისტიანების მიერ,არამედ ჯერ კიდევ ქრისტეს შობამდე რამდენიმე ასეული წლის წინ და წარმოადგენს ებრაელი რაბინებისა და სწავლულების შედეგს.
ახალ აღთქმაში შეტანილია 4 სახარება,თუმცა არსებობს 80ზე მეტი სახარება. ერთ–ერთი მათგანია "თომას სახარება". საქმე იმაშია რომ ის 4 სახარება,რომლებიც ახალ აღთქმაში გვხდება,ქრისტეს ჯვარცმისა და აღდგომის შემდეგ ძალიან მალევე დაიწერა. ხოლო დანარჩენი კი დაახლოებით 200–300წლის შემდეგ,ეს დაამტკიცეს მეცნიერებმა და მკვლევარებმა. არმიტომაც,ისინი არ არის სანდდო.უფრო მეტიც,მათ ვერ მივაკუთვნებთ მათ ავტორებს.მკვლევარები ამბობენ,რომ უფრო მართებული იქნება თუ ვივარაუდებთ,რომ ავტორებით სახელით ვიღაცამ ისარგებლა და ცრუ მოძღვრება დაწერა. რადგან პირველი საუკუნის ქრისტიანებზე ლუკა წერა რომ ისინი გამუდმებით მოციქულთა მოძღვრებაში იმყოფებოდნენ და ერთი სული ჰქონდათ. მცდელობა სახარების დამახინჯებისა,ჯერ კიდევ პირველივე საუკუნეში წარმოიშვა,და პავლე მოციქული აფრთხილებს თავის წერილებში სხვა ქრისტიანებს,რომ ანგელოზმაც რომ ახაროთ ზეციდან,არა ის რაც მათ მოციქულებიგან გაიგეს,შეჩვენებული იყოს მახარებელი ცრუ მოძღვრებისა. ამიტომ ვერ ვიტყვით,რომ თორმეტიდან ერთ–ერთი არის დანარჩენი სახრებებიდან ერთ–ერთის ავტორი,ეს სავსებით საწინააღმდეგოა ლოგიკისა და რწმენის. მათემ თავისი სახარება დაწერა მაშინ,როდესაც პავლე და პეტრე რომში ქადაგებდნენ და ეკლესიებს აფუძნებდნენ. ისტორიკოსები ვარაუდობენ,რომ ჩვ.წ.აღ–ით 60–64წლებში მათემ სავარაუდოდ დაასრულა იმ ჩანაწერების თავმყრა,რომლებიც მან იესოსთან ყოფნის დროს შეაგროვა. იგი როგორც ყოფილი მებაჟე,ზედმიწევნით იწერდა ყველაფერს და მემატიანეს ეს საქმე მისთვის ზედგამოჭრილიც კი იყო. 
მსოფლიოში ცნობილმა არქეოლოგმა,უილიამ ფოქველ ოლბრაითმა თქვა:"შეგვიძლია თამამად განვაცხადოთ–მყარი საფუძველი გვაქვს,რომ "ახალი აღთქმის"არც ერთი წიგნი არ დავათარიღოთ ჩვ.წ.აღ–ით 80წლის შემდეგ." მოგვიანებით კი დოქტორმა ჯონ ა.თ–მა გააოცა მკვლევართმა სამყარო და განაცხადა,რომ "ახალი აღთქმა" ჩვ.წ აღ–ით 70 წლამდე,ანუ იერუსალიმის დაცემამდე დაიწერა,რაც სავსებით ლოგიკურია,რადგან მოციქულთა წერილებში ჩვენ ვერ ვხედავთ იესრუსალიმის დაცემას.
ოთხ სახარებას–ოთხ სვეტსაც უწოდებენ.ნიკეის საეკლესიო კრება იმიტომ კი არ შეიკრიბა,რომ განეხილათ,რომელი წიგნი შეეტანათ ბიბლიაში,ან განეხილათ იყო თუ არა ქრისტე ღვთიური წარმოშობის,არამედ იმიტომ,რომ ემსჯელათ,რას ამბობდნენ ეს წიგნები ქრისტეს ღვთაებრივი ბუნების შესახებ. იმ წიგნების უმეტესობა,რასაც ჩვენ დღეს "ახალ აღთქმას" ვეძახით,კონსტანტინე დიდამდე უკვე 100წლით ადრე იყო აღიარებული ღვთის მიერ შთაგონებულად. თუმცა მხოლოდ ჩვ.წ.აღ–ით 367წელს  ანუ კონსტანტინეს სიკვდილიდან 6წლის შემდეგ,შეადგინეს ახალი აღთქმის წიგნების პირველი ჩამონათვალი,ისეთივე სახით,როგორიც დღეს გვაქვს. ბიბლიის უნიკაულობა მდგომარეობს იმაში,რომ ის კურნავს,ცვლის. მრავალი ადამიანია დედამიწაზე ვისაც ძალუძს დაამოწმოს,როგორ ებრძოდა ავადმყოფობას და ერთ მშვენიერ დღესაც ბიბლიის კითხვის დროს ის განიკურნა. მრავალი ადამიანი მოექცა თავისი ცოდვილი ცხოვრებისგან ცოცხალი ღმერთისაკენ,ბიბლიის მეშვეობით ეს ქმედითი და ცოცხალი ძალა,მხოლოდ ღმერთის სიტყვას თუ ექნება. ადამიანის სიტყვას ეს ძალაუფლება არ გააჩნია.ბიბლია ეხება ადამიანს ყველა საჭიროებას,ის ეხება ცხოვრების აბსოლიტურად ყველა სფეროს,სულიერსა თუ მატერიალურს. მრავალი ფსიქოლოგი ხელმძღვანელობს ამ წიგნით. ყველაზე საოცარი კი ბიბლიაში თავმოყრილი წიგნების ერთობაა,დაბადებიდან აპოკალიფსამდე ბიბლია მოგვითხრობს გამოსყიდვის შესახებ. დაბადების წიგნში ის აღწერს,თუ როგორ და რატომ შექმნა ღმერთმა ადამიანი,ხოლო გამოცხადების წიგნში ის გვიყვება,თუ როგორ გამისყიდა თავისი ქმნილება ღმერთმა. ბიბლიის მთავარი გმირი,ძველი და ახალი აღთქმისაც არის მესია_იესო ქრისტე.აღთქმული მხსნელი,რომელიც მოვიდა,იტვირთა ჩვენი ცოდვები და წყევლა,სნეულებანი და მოკვდა ჯვარზე ცოდვილი კაცობრიობის ნაცვლად და აღსდგა მკვდრეთით სამი დღის შემდეგ. ბიბლია სანდოა და სარწმუნოა.